Thema: ‘De leraar als identificatiefiguur. Over een voorbeeld zijn en hét Voorbeeld volgen'
Het oktobernummer heeft als thema ‘De leraar als identificatiefiguur. Over een voorbeeld zijn en hét Voorbeeld volgen’. Ds. S. Maljaars begint zijn mediatie als volgt: ‘Woorden wekken, voorbeelden trekken. Een bekend gezegde met een diepe inhoud. Het heeft te maken met onze uitstraling naar buiten toe. Wat gaat er van mij uit? Ben ik een voorbeeld als juf of meester, als docent of leidinggevende op school?’
De redactie spreekt met prof. dr. W. van Vlastuin over zijn nieuwe boek ‘Voor hart en hoofd. Een essay over Christus-identiteit in het onderwijs.’ ‘Alle huidige ontwikkelingen brengen ons tot de vraag: waar staan we voor? Hoe vertolken we een geestelijk perspectief in het onderwijs?’ Tegelijk bemoedigt Van Vlastuin de leerkrachten anno 2019: ‘Het is juist bevrijdend als je docent bent vanuit het Evangelie.’
‘Laten we ons uitgangspunt kiezen in de opgestane Christus en Zijn ambten: profeet, priester en koning’
Prof. dr. W. van Vlastuin
Louisa van Hell uit Kampen ziet haar wiskundeleraar, Jan Vandermeer, als een voorbeeld. Redacteur Gertrude de Wildt-Brouwer spreekt met hen beiden, evenzo met Marnix Nelemans en zijn oud-muziekdocent Cornelis van Dis. Marnix: ‘Dat ik nu in Rotterdam aan het conservatorium de opleiding voor muziekdocent doe, komt vooral door zijn goede voorbeeld.’
Ons derde thema-artikel bespreekt het prachtige sonnet ‘Biecht’ van Ida Gerhardt. Leo Kosten, auteur van het toelichtende boekje ‘Sonnetten van een leraar’, geeft er een toelichting op.
Tenslotte: zoals gebruikelijk becommentarieert columnist W. Losband het thema vanuit een persoonlijk perspectief. Over zijn jufs en meesters van de kleuterschool en de lagere school zegt hij: ‘Ik weet zeker dat ze allemaal hart voor het onderwijs hadden. Maar over het algemeen vonden ze het belangrijker dat je iets leerde dan dat je het fijn vond op school.’ En verder: ‘In het voortgezet onderwijs veranderde er wel iets. (…) Op de kweekschool waren leraren die je beter leerde kennen. Die jou ook beter leerden kennen. Die je sterke punten zagen, maar ook hun vinger op de zere plek legden.’