Geen van de broers Nagel had ambitie om het onderwijs in te gaan. Wilfred werd – via een omweg – docent economie. Hij adviseerde twee broers om het ook te proberen. Inmiddels staan ze alle drie al jarenlang voor de klas.
‘We komen wel uit een onderwijsfamilie: ooms stonden voor de klas’, vertelt Wilfred. ‘Ik ging na de meao aan het werk, maar dat mislukte jammerlijk. Na verloop van tijd besloot ik om de lerarenopleiding economie te doen en ik startte daarna op de Gomarus Scholengemeenschap in Gorinchem. Inmiddels werk ik op locatie Zaltbommel als docent en locatieleider.’
Wilfreds broer Menno werkte eerst in het bedrijfsleven. Toen het slecht ging met de marktontwikkelingen tipte Wilfred hem om het onderwijs in te gaan. Menno: ‘De genegenheid daarvoor was niet groot, maar ik begon met tien uur in de week en haalde bevoegdheden voor wis- en natuurkunde. Nu werk ik op het Van Lodenstein College in Amersfoort.’ Of het bevalt? Met grootse gebaren en filosofische volzinnen – ‘We komen uit een familie waarin verhalen vertellen centraal staat’ – vertelt Menno over zijn ervaringen. ‘Ik doe het niet met tegenzin, maar het is een strijd. Er zijn leuke dingen, maar ook dagen dat je je vuisten omhoogsteekt.’ Instemmend geknik volgt.
‘We blijven met beide benen op de grond staan’
Henk: ‘Ik werkte eerst in de technische wereld, maar had het niet meer zo naar m’n zin. Na een tip van Wilfred startte ik als techniekdocent. Ik moest behoorlijk wennen, bijvoorbeeld aan de hele dag gestructureerd met een schoolbel werken.’ Iets wat Menno hardgrondig beaamt. ‘Nu zou ik echter niet meer terug willen’, vertelt Henk. ‘Ik werk in Zaltbommel als docent en decaan. Doordat het een kleine locatie is, ken ik bijna alle leerlingen en spreek ik ze voor een vakkenpakketgesprek. Je hebt maar tien minuten voor een gesprek, maar als ik weet dat er verdriet speelt, probeer ik daarnaar te vragen. Je leeft in het onderwijs dicht bij lief en leed.’
Drie jaar geleden was Wilfred vijfentwintig jaar in dienst. Henk werd gevraagd om een toespraak te houden. ‘Met de nodige zelfspot zei ik dat je in een bedrijf aan een project werkt en daar na afronding samen op terugkijkt. Tegen Wilfreds kinderen, die bij het jubileum aanwezig waren, zei ik: “Bij jullie vader heb ik nooit iets gevonden wat hij afgerond heeft.”’ Wilfred: ‘Achteraf kwamen er mensen naar me toe die bezorgd zeiden: “Kun je dat wel hebben?” We komen echter uit een familie waar het fijn is om elkaar op de hak te nemen.’ ‘Het is ook welke status je hecht aan je functie’, vult Henk aan, ‘en dat elimineren we een beetje, zodat we met beide benen op de grond blijven staan.’